چطوری بالاخره فیزیکو فهمیدم؟
تجربه من با یادگیری فیزیک؛ وقتی سوالا تمومی نداشتن!
فیزیک همیشه برای من یکی از اون درسایی بود که نه می‌شد با حفظ کردن جلو رفت، نه با یه بار خوندن همه‌چیز جا می‌افتاد. از همون سال دوم دبیرستان، وقتی پای فصل‌های حرارت و ترمودینامیک وسط اومد، فهمیدم که باید یه فکر جدی براش بکنم.
یادمه یکی از بچه‌ها بهم گفت اگه واقعاً می‌خوای فیزیکو بفهمی، کلاس خصوصی فیزیک بگیر. اولش فکر کردم داره اغراق می‌کنه، ولی وقتی دیدم تو آزمونای کانون راحت بالای 80 می‌زنه، شک کردم! بالاخره منم تصمیم گرفتم امتحان کنم.
بر خلاف تصوراتم، کلاس خصوصی فیزیک فقط یه جا برای حل تمرین نبود. بیشتر شبیه یه گفت‌و‌گو بود. با معلم می‌نشستیم، مسئله رو باز می‌کردیم، بررسی می‌کردیم که چرا فلان قانون این‌جا کاربرد داره یا نه. همونجا فهمیدم که بخش زیادی از درک فیزیک، به زاویه دید بستگی داره.
یه نکته دیگه هم بود: توی این کلاس‌ها می‌تونستم سوالای شخصی خودم رو بپرسم. بدون اینکه حس کنم وقته کسی رو می‌گیرم. حتی اگه یه قانون رو چند بار می‌پرسیدم، بازم توضیح داده می‌شد تا کامل جا بیفته. و این برای من که همیشه تو مبحث دینامیک گیر داشتم، واقعاً کمک‌کننده بود.
حالا که چند سال از اون روزا گذشته، هنوزم وقتی به اون دوران فکر می‌کنم، یکی از مهم‌ترین تصمیمام همون کلاس خصوصی فیزیک بود. نه فقط برای نمره بالا، بلکه برای اینکه فهمیدم می‌شه یادگیری رو شخصی‌سازی کرد.
در نهایت، شاید راه‌حل همه یکی نباشه، ولی اگه حس می‌کنی توی فیزیک گم شدی، بد نیست یه بار خودتو تو فضای یه کلاس خصوصی فیزیک امتحان کنی. شاید اون نقطه‌ی عطف ذهنی، دقیقاً اون‌جا منتظرت باشه.